گاهی اوقات چیزهایی می‌نویسم ولی حالش را ندارم برای انتشار در وبلاگ، تر و تمیزشان کنم؛ بعد هم کلاً فراموش می‌کنم! یادداشت کوتاه زیر از همین دست است که از تاریخ فایلش، معلوم می‌شود دقیقاً 52 روز پیش نوشته شده!
ظاهراً هالیوود به سرعت (نسخه‌ی اولیه‌ی این یادداشت را چند دقیقه بعد از شنیدن خبر، نوشتم!) دست به کار شده تا روایت سینمای بدنه‌ی امریکا را از فساد فیفا روایت کند. این یکی از خاصیت‌های بسیار مثبت هالیوود است که سریع به وقایع واکنش نشان می‌دهد و روایت خودشان را از اتفاقات به خورد مردم می‌دهند. طبیعتاً بعد از پخش این فیلم که شاید یک سال دیگر باشد، هرکس بخواهد از فساد در فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) صحبت کند یا درباره‌اش قضاوت کند، روایت آن‌ها را به خاطر می‌آورد. این روایت به دو دلیل (علاوه بر سرعت عمل هالیوود) بیشتر از سایر روایت‌ها شانس بیشتری برای فراگیر شدن خواهد داشت:
1- تأثیر فیلم سینمایی بسیار بیشتر از خبر، گزارش، کتاب یا پست‌های اینستاگرامی‌ست. به یک دلیل ساده: فیلم را «می‌بینیم» و خبر را «می‌خوانیم».
2- تیراژ یک فیلم هالیوودی بسیار بسیار بیشتر از اخبار خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و تلویزیون است. بهترین روزنامه‌ها (چیزی در حد نیویورک تایمز) 1 یا 2 میلیون تیراژ دارند اما فیلمی هالیوودی در حد «مشت‌زن» (The Fighter, 2010) با فروش 129 میلیون دلاری و بلیت حدوداً 20 دلاری، تقریباً 5/6 میلیون نفر را فقط به سینما می‌کشاند و این آمار جدا از آمارهای فروش نسخه‌ی دی‌وی‌دی و دانلودهای قانونی و غیرقانونی است.
