روتیتر این مطلب، (که مینی‌پرونده‌ی امروز بود) «درباره‌‌ی کمپین تحریم سفر به کشورهایی که دولت‌شان حامی داعش است» است. معمولاً وقتی می‌خواهم مطالب روزنامه را این‌جا بگذارم، روتیتر را قبل از «؛» (نقطه‌ویرگول) می‌گذارم. اما این بار اگه می‌خواستم این کار را بکنم، «درباره‌‌ی کمپین تحریم سفر به کشورهایی که دولت‌شان حامی داعش است؛ یک تنبیه مردمی برای دولت‌های جنگ‌طلب منطقه‌ای» می‌شد! البته راستش روتیتر اولیه این‌قدر هم طولانی نبود: «درباره‌‌ی کمپین تحریم سفر به کشورهای حامی داعش» اما سردبیر اشاره‌ی جالب و البته صحیحی کرد. او گفت در تمام این مطلب، تفاوت «دولت» و «کشور» را رعایت کنیم. که البته نتیجه‌اش این‌جوری شد! حالا از همه‌ی این‌ها بگذریم، خودم قبول ندارم مطلب، مطلبِ خوبی شده. اما سوژه، سوژه‌ی خوبی بود!

حدود 5 سال است که گروه تروریستی داعش با بی‌رحمی، چند ملت مسلمان را تحت فشار قرار داده و نیروی مبارزه‌ی مردم منطقه را که می‌توانسته صرف مقابله با اسراییل شود، به یک مبارزه بیهوده بین مسلمانان تقلیل داده است. در این میان چیزی که واضح است، حمایت‌های مالی و تسلیحاتی بعضی از دولت‌های منطقه از این گروه تروریستی است که باعث شده این گروه به یک غده‌ی سرطانی در میان کشورهای مسلمان تبدیل شود. حالا در آستانه‌ی نوروز و احتمالاً سفرهایی که ممکن است به مقصد کشورهای منطقه‌ای انجام شود، تعدادی از فعالان فضای مجازی برای نشان دادن اعتراض خود، کمپین «تحریم سفر به کشورهای حامی داعش» را راه‌اندازی کرده‌اند. در منطقه‌ی غرب آسیا، دولت‌های اردن، امارات متحده‌ی عربی، ترکیه، عربستان و قطر اصلی‌ترین دولت‌هایی هستند که از تروریست‌های تکفیری منطقه حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم می‌کنند. در این میان کشورهای ترکیه و امارات (شهر دوبی) به عنوان دو مقصد عمده‌ی گردشگری خارجی مردم ایران و هدف اصلی این کمپین مطرح هستند.

بی‌احترامی‌ها به گردشگران ایرانی

ترکیه و امارات، علاوه بر حمایت‌هایی که از داعش انجام می‌دهند، عرصه‌ی دشمنی‌های دیگری را هم نسبت به ملت ایران باز کرده‌اند. آن‌ها ید طولایی هم در زمینه انواع بی‌احترامی‌ها به گردشگران ایرانی دارند. شاید در هفته‌های اخیر، با کسانی صحبت کرده باشید که به تازگی از سفر به کشور ترکیه برگشته‌اند. موضوعی که بیشتر این مسافران در آن اتفاق نظر دارند، برخورد بد نیروهای پلیس و حتی کسبه‌ی این کشور با گردشگران ایرانی است! علاوه بر آن شاید شنیده باشید که یک ماه پیش هم یک خانم گردشگر ایرانی که در هتلی در شهر «جهانگیر» ترکیه اقامت داشت، در حالی که همسر و فرزندش بیرون از هتل بودند، در داخل اتاقش کشته شد. با وجود گذشت یک ماه از این حادثه‌ی دل‌خراش، پیگیری‌های پلیس ترکیه به نتیجه‌ای نرسیده که خود جای سؤال دارد.

یک اعتراض مدنی

درباره‌ی این کمپین، دو نکته قابل ذکر است. اول این‌که باید بدانیم ما مردم می‌توانیم بدون اتکا به دولت، اعتراض خودمان را به این دولت‌ها نشان دهیم. لزومی ندارد که دولت عرف دیپلماتیک را کنار بگذارد و در مجامع بین‌المللی و فضای رسانه‌ای با این دولت‌ها برخورد کند. دولت تا همین جا هم در یک پاسخ منطقی و محکم نسبت به اقدامات خصمانه‌ی اخیر دولت سعودی، ورود هر کالایی را از این کشور ممنوع کرد. درباره دولت‌های ترکیه و امارات، همان‌طور که می‌دانید، قطع روابط دیپلماتیک، پیامدهایی منفی دارد که منطقی است دولت‌مردان ایرانی از آن‌ها اجتناب کنند. اما درباره‌ی واکنش‌های مردمی، این دولت‌ها قادر به مقابله‌های دیپلماتیک نیستند چراکه به جای آن که مورد تحریم یک دولت قرار بگیرند، در برابر خود یک ملت را می‌بینند. بنابراین ما می‌توانیم به نوبه‌ی خودمان، با دشمنی‌های این دولت‌ها که از جنگ و خشونت‌های منطقه حمایت می‌کنند، مقابله کنیم. این موضوع حتی به دیپلمات‌های ایرانی هم کمک می‌کند که با پشتوانه‌ی مردمی بیشتری، پای هر مذاکره، دست پر باشند.

نکته‌ی دیگر آن که برای برخورد با یک غده‌ی سرطانی مثل گروه تروریستی داعش، لازم نیست حتماً به میدان جنگ برویم! گاهی اوقات، اقدامات مناسب اقتصادی می‌تواند این گروه را به کلی فلج کند. فراموش نکنیم که یکی از تفاوت‌های اصلی داعش با تروریست‌های منطقه‌ای سابق مثل القاعده و گروه ریگی، ثروتی‌ست که این گروه دارد و آن را از راه‌های مختلفی از جمله کمک‌های بعضی دولت‌ها به دست آورده است. این برخورد اقتصادی مردمی با دولت‌های حامی داعش، می‌تواند از بسیاری از اقدامات آینده‌ی این گروه جلوگیری کند.