مصاحبه با حاجرضایی عجیب بود، بهش گفتم از فوتبالیستهای بااخلاق بگو، شروع کرد از «آقاتختی» گفتن! گفتم از بازیکنهای سربهزیر بگو، گفت سؤال شما ربطی ندارد به موضوع! رعایت موی سفیدش را کردم وگرنه جا داشت بگویم من خبرنگارم، خودم میدانم از این مصاحبه چه میخواهم! به هر حال، مصاحبهی خوبی نشد، چون هرچه مصداق خواستم، نگفت. هرچیز جذابی لازم داشتم نگفت! کلاً چیزهای بهدردبخور کمی گفت و آخرش هم گفت بهتر است بحث را تمام کنیم چون سؤالات به بیراهه رفته! این شما و این مصاحبه بیخود من با امیر حاجرضایی که البته دانش فوتبالیاش را خیلی قبول دارم.
راستی تا یادم نرفته، امیر حاجرضایی برادرزاده طیب حاجرضایی، حر نهضت امام(ره) است که از گندهلاتهای تهران بود و در جریان قیام 15 خرداد دستگیر شد. در نهایت هم اعدام شد و به شهادت رسید.
امیر حاجرضایی کارشناس و مفسر فوتبال ایران، ورزش حرفهای را از دهه 40 آغاز کرده اما به خاطر آن که برادرزادهی «طیب حاجرضایی» بود که در قیام 15 خرداد بازداشت شده بود، از ادامه دادن فوتبال در عنفوان جوانی بازماند. در آن زمان حاجرضایی به کلاسهای آموزشی فوتبال رفت و مربی شد. او تا اواخر دهه 70 مربیگری میکرد اما از آن به بعد، مربیگری را کنار گذاشت و به جرگهی کارشناسان فوتبال پیوست. او به عنوان کارشناسی که علاوه بر جنبههای فنی، از نظر اصول اخلاقی بررسی میکند، شناخته میشود. گفتوگویی با او داشتیم دربارهی مسائل اخلاقی و فرهنگی در فوتبال ایران که در ادامه میخوانید:
* به نظر شما ریشهی آسیبهای اخلاقی فوتبال ما کجاست؟
برای پاسخ به این سؤال، باید برگردیم به مبانی فوتبال. در مبانی فوتبال، سه سرفصل مهم هست که عبارتاند از مدیریت، سرمایهگذاری و برنامهریزی. این سرفصلها در واقع حلقههای مفقودهی فوتبال ما هستند.
* منظور از مدیریت، باشگاهها هستند یا مدیران ورزش؟
هم متولیان فوتبال و هم اغلب باشگاهها. در این بین، اقلیتی