مطلب طنزی که روز 17 آبان در روزنامه خراسان، صفحه همشهری سلام (اینجا) چاپ شد.
سلام، چند وقتی‌ست هر کسی آقای کفاشیان را می‌بیند متوجه می‌شود که ایشان دیگر قهقهه نمی‌زند و این موضوع دل ما را ریش کرده است. بعضی از بدخواهان فدراسیون فخیمه‌ی فوتبال می‌خواهند این مسئله را به موضوعات بی‌ربطی مثل نتایج ضعیف تیم‌های ملی پایه ربط دهند در حالی که اصلاً ربطی به این موضوعات بی‌ربط ندارد و به خودشان هم هیچ ربطی ندارد و کلاً هیچ چیزی به هیچ کسی ربطی ندارد جز حق پخش تلویزیونی، کسی نباید فکر کند که خدای نکرده آقای کفاشیان می‌خواهد پول حق پخش تلویزیونی را به فوتبالیست‌ها بدهد و آن‌ها موهایشان را درست کنند و زیر ابرو بردارند و ماشین‌های گران قیمت سوار شوند. نه! اصلاً همچین خبری نیست و این‌ها بافته‌های بی‌اساسی بیش نیست. افتخارآفرینان فوتبال ایران قرار است با این پول‌ها بروند اینچئون و از تیم ویتنام ۴ گل بخورند، چی... ببخشید... به ویتنام ۴ گل بزنند و با افتخار عکس مدل‌های لباس‌هایشان را روی شبکه‌های اجتماعی بگذارند. هر چه نباشد مدل لباس خیلی موضوع مهمی است، مخصوصاً اگر افتخارآفرینان فوتبال آن را بر تن کنند.
علاوه بر آن ما هم دل داریم و خسته شدیم بس که رئال - بارسا و دربی شهر منچستر را دیدیم. ما در مسابقه الکلاسیکو ۴۰ موقعیت گل می‌بینیم و در دربی استقلال و پرسپولیس ۴ موقعیت. خب اگر گل بخواهیم ببینیم می‌رویم در باغچه‌ی حیاط خانه‌مان. آن جا از تمام گل‌های مسی هم بیشتر گل هست. دربی تهران علاوه بر متنش، حاشیه هم دارد ولی لیگ اسپانیا چی؟! پس ما یک تار موی دربی را به صد الکلاسیکو نمی‌فروشیم.
خدا رو شکر حالا هم که قرارداد جدید بسته شد و فدراسیون به خاطر گل روی آقاعزت به صدا و سیمای بی‌پول و مفلس تخفیفی جزئی داد تا رقم قرارداد از ۱۶۰ میلیارد به حدود ۳۰ میلیارد برسد، به هر حال ما امیدواریم حالا که حق فوتبال ایران از حلقوم تلویزیون خارج شد، خنده‌های آقای کفاشیان را ببینیم، کفاشیان جون! گریه‌هات از سرشوق، خنده‌هات از ته دل!
