در 500 کیلومتری شرق آرژانتین و در میان آب‌های بی‌کران اقیانوس اطلس، مجمع‌الجزایری کوچک وجود دارد که آرژانتینی‌ها «مالویناس» و انگلیسی‌ها «فالکلند» می‌خوانند. تا پیش از سال 1984، حدود 150 سال بود که این جزایر محل مناقشه دو کشور بود؛ مناقشه‌ای که از تصرف جزایر در سال 1833 توسط انگلیسی‌ها آغاز شده بود. در سال 1984 ارتش آرژانتین به جزایر حمله و آن را تصرف کرد. سپس «مارگارت تاچر» نخست‌وزیر وقت انگلیس، سربازانش را از 12 هزار کیلومتر آن طرف‌تر، برای بازپس‌گیری جزایر به آن‌جا فرستاد. نبرد با پیروزی مطلق انگلیسی‌ها به پایان رسید و زخمی عمیق بر روح ملت آرژانتین پدید آورد که از سال‌ها پیش، مالویناس را متعلق به خودشان می‌دانستند.
2 سال بعد، دست بر قضا در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی مسابقات جام جهانی 1986 مکزیک، دو تیم به هم رسیدند؛ مسابقه‌ای که به دلیل حس انتقام‌جویی آرژانتینی‌ها «فالکلند 2» نامیده شد. در آن زمان سرمربی انگلیس سِر «بابی رابسون» بزرگ بود و آرژانتینی‌ها، یک نسل طلایی و یک ستاره‌ی بی‌نظیر داشتند؛ «دیه‌گو آرماندو مارادونا». در دقیقه‌ی 51 مسابقه، مدافع انگلیس اشتباهاً توپ را به هوا فرستاد و مارادونا آن را با دست، وارد دروازه کرد! داور متوجه نشد و گل پذیرفته شد! این پیروزی که در میان تشویق‌های بی‌امان 114 هزار هوادار ورزشگاه «آزتک» مکزیکوسیتی به دست آمد، غرور ملی و اعتماد به نفس ازدست‌رفته‌ی جوانان آرژانتینی را که با شکست نظامی جریحه‌دار شده بود، به آن‌ها بازگرداند. از آن زمان تا به حال، این واقعه به عنوان یکی از ماندگارترین اتفاقات تاریخ فوتبال به ثبت رسیده است. در سالگرد سی سالگی گلی که خودِ مارادونا، آن را «دست خدا» نامید، نگاهی به این واقعه می‌اندازیم:
