الان خیلی کفری‌ام. یکی از همکارامون هست که خیلی مصاحبه می‌کنه. خیلی شماره‌ها داره و خیلی‌ها رو می‌شناسه. ولی یه اخلاق خیلی خیلی بد داره (که البته بعضی‌های دیگه هم به نحوی دارن و در این‌جا خواهم نوشت) که وقتی من (که دبیر صفحه هم هستم و حق‌التحریر مطالب رو هم تعیین می‌کنم) بهش مطلب سفارش می‌دم، انگار نه انگار! ولی وقتی یکی از همکارا که زنه (و دبیر صفحه نیست که حق‌التحریر رو هم مشخص کنه) بهش مطلب سفارش میده، با سر قبول می‌کنه. واقعاً ناراحتم. تقصیر اون خانمه نیست، ها. تقصیر این رفیق ماست که بالاخونه رو داده اجاره و جاذبه جنسی اون زن، چشم‌هاشو کور کرده.