اما در این میان، سؤالی به وجود آمده که پاسخ به آن ضروری به نظر می‌رسد. چرا عده‌ای از هموطنان‌مان در فضای مجازی و حقیقی، با مردم پاریس همدردی می‌کنند (که قطعاً کار درستی است) ولی چنین کاری را برای مردم بیروت انجام نمی‌دهند؟ مگر نه این است که جان همه‌ی انسان‌ها (چه فرانسوی یا آمریکایی و چه لبنانی یا فلسطینی) به یک اندازه مهم است و همه به یک اندازه حق زندگی دارند؟! آیا کشته شدن یک شهروند اهل پاریس غم‌انگیزتر و ناراحت‌کننده‌تر از کشته شدن یک شهروند اهل بیروت است؟! یا چون متأسفانه در غرب آسیا این دست اتفاقات بیشتر می‌افتد، باید به راحتی از کنارشان بگذریم و برایمان طبیعی شود؟!
این‌جا نکته‌ای دیگر هم وجود دارد. اگر از لحاظ اشتراکات مختلف در نظر بگیریم، متوجه می‌شویم مردم ایران، بسیار بیشتر از آن که با مردم فرانسه اشتراک داشته باشند، با مردم لبنان دارند. اشتراکات فرهنگی ملت ایران با لبنانی‌ها بسیار بیشتر از اهالی پاریس است. علاوه بر آن، چیزی که واضح است این که ناامنی در لبنان و سایر کشورهای غرب آسیا، بر همدیگر اثر بسیار بیشتری می‌گذارد تا ناامنی در فرانسه. طبیعتاً این انتظار وجود دارد که اگر کسانی در تهران برای پاریسی‌ها شمع روشن می‌کنند، برای اهالی بیروت هم این کار را انجام دهند؛ و حتی بسیار بیشتر، برای مردم عراق و سوریه که چند سال است به شدت با همین تروریست‌ها درگیر هستند و به روش‌های بی‌رحمانه‌ای به دست آن‌ها کشته می‌شوند. یا چندین سال است که غیرنظامیان پاکستانی توسط هواپیماهای بدون سرنشین کشته می‌شوند و همین‌طور ملت افغانستان که سال‌هاست از افراط‌گرایی و تروریسم طالبان رنج می‌کشد و... علاوه بر این‌ها و مهم‌تر از همه، شمع‌هایی بود که باید برای کشته شدن هموطنان‌مان در فاجعه‌ی دلخراش منا روشن می‌شد و نشد. البته باید دقت شود که نوشته‌ای که از نظرتان گذشت، به هیچ‌وجه به دنبال آن نیست که همدردی مردم ایران را با قربانیان حادثه تروریستی پاریس محکوم کند؛ بلکه به اعتقاد نگارنده، تنها باید این همدردی‌ها (که قابل دفاع و به‌جا بوده) را در تمامی حوادث مشابه هم انجام داد.
تک مُدی
